Gra uliczna - sprawozdanie
Rano, jak tylko otworzyłem oczy i uświadomiłem sobie, że to właśnie dzisiaj gramy w grę uliczną, nie mogłem przestać o tym myśleć, bo tylko to się dzisiaj liczyło. Nieomal spóźniłem się na autobus… Z podekscytowania zapomniałem zgody na udział, jednak z opresji wybawił mnie tata, który telefonicznie potwierdził mój udział. Lekcje mijały tak wolno, że sam nie mogłem w to uwierzyć. Jednak kiedy wybiła godzina dziesiąta nadeszło wybawienie.
Z odsieczą przyszła nam ekipa z Zespołu Szkół w Reszlu, w której skład wchodziło dwoje nauczycieli – Pani Anna Krasińska i Pan Krzysztof Jelisiejew oraz dwóch uczniów – Kamil Murawski i Bartosz Tymcio przebrani za Adama Mickiewicza i Macieja Rataja - patronów naszych szkół. Moje oczy zabłysły. Wyszedłem ze świetlicy uradowany, z resztą jak i wszyscy pozostali uczestnicy. Podzielono nas na dwie grupy. Ta, w której znalazłem się ja wyszła przed gmach gimnazjum. Naszym przewodnikiem był Kamil aka Adam Mickiewicz. Aby nas rozróżnić, grupy oznaczono na kolorowo. Moją na zielono, a drugą na niebiesko. Wyjaśniono nam zasady, wręczono potrzebne rzeczy w postaci mapy Reszla, gdzie oznaczone były punkty, do których kolejno mamy się udać oraz życiorys Adama Mickiewicza. Jeszcze dwa szybkie pytania na starcie (na oba odpowiedziałem) i ruszyliśmy w miasto na poszukiwanie przygód. Bez oznak jakiegokolwiek zmęczenia dobiegliśmy do pierwszego punktu, który znajdował się przy kapliczce, obok wejścia na stary cmentarz. Tam powitała nas niezwykle miła dziewczyna, która miała za zadanie przeczytać nam fragment utworu.
Do mojej grupy zaś należało odgadnięcie tytułu dzieła. Już po dwóch pierwszych zdaniach byłem niemal pewny tego, że to ”Dziady cz. II”. Z każdym kolejnym zdaniem utwierdzałem się coraz bardziej w swoim przekonaniu. W połowie już nie wytrzymałem i powiedziałem tytuł. Zostałem zignorowany. Dopiero, kiedy dziewczyna doczytała do końca i kiedy znowu powtórzyłem, że to „Dziady cz. II”, zadanie zostało nam zaliczone.
Z kolejnymi zadaniami nie mieliśmy zbyt wielu problemów, chociaż od tego biegania byliśmy już nieco zmęczeni. W jednym z zadań mieliśmy zacytować Inwokację. Ku zdziwieniu wszystkich zacząłem recytować pierwsze słowa epopei narodowej. „Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie.” – zacząłem zdyszany. Wszyscy byli pełni podziwu. Ostatnie- ósme zadanie musieliśmy wykonać pod pomnikiem Macieja Rataja na terenie Zespołu Szkół. Na początek razem z Alą Czepułkowską- kapitanem naszej drużyny przeczytaliśmy życiorys Macieja Rataja, po czym zadano nam pytania do tekstu. W tym zadaniu Ala wiodła prym. Bez problemu odpowiedziała na te zagadnienia. Takim oto sposobem jednogłośnie triumfowaliśmy! Z grą zaplanowaną na dwie i pół godziny my uporaliśmy się w półtorej.
W ramach odpoczynku i zregenerowania utraconych sił, gospodarze zaprosili nas do sali tradycji szkoły, gdzie zorganizowali słodki poczęstunek. Po pewnym czasie dołączyła do nas grupa niebieskich, którzy nie tak sprawnie, jednak też ukończyli grę. Na końcu przyszedł czas na gratulacje i nagrody. Przemówiła i wręczyła upominki w postaci wizerunku budynku ZS-u sama Wicedyrektor- Pani Wioletta Drężek.
17 grudnia 2013 roku – ta data na długo zapadnie mi w pamięć. Już dawno tak dobrze się nie bawiłem. Połączenie sportu i wiedzy zdobytej podczas edukacji w gimnazjum, to świetne połączenie. W imieniu swoim i pozostałych uczestników, chciałbym podziękować za zorganizowanie gry „Rataj u gimnazjalistów, gimnazjaliści u Rataja” .
Opracował: Radosław Badziński
